شماری از خانواده‌ها در بغلان می‌گویند که دختران شان به علت محروم شدن از آموزش، به بیماری‌های روانی مبتلا شده‌اند.
آنان از حکومت سرپرست می‌خواهند که در سال آینده آموزشی، مکتب‌های متوسط و لیسه‌های دختران را بازگشایی کند.
ختافه یکی از صدها دختر در ولسوالی دوشی بغلان است که در یک و نیم سال پسین از رفتن به مکتب محروم شده است.
او می‌گوید که محروم شدن از آموزش برایش اثر منفی روحی و روانی داشته است.
ختافه گفت: «تشویش می‌کنم و یک رقم مریضی روحی و رانی برایم پیدا شد، کورس هم می‌رفتم؛ اما بعد از مریضی دیگر کورس را هم ترک کردم.»
محمد نظر، پدر ختافه، گفت: «زیاد مردم به مشکلات اقتصادی گرفتار است و فرزندان دختر شان به بیماری روانی دچار شده‌اند.»
نسیمه امیر، یک دانش‌آموز دیگر، گفت: «من وقتی خود را می‌بینم و آن‌ها را می‌بینم با آن که آگاهی هم دارم؛ اما امیدم را از دست داده‌ام وبه آینده کدام امیدواری نیست.»
با این حال، شماری از پزشکان در ولسوالی دوشی بغلان می‌گویند، بیشتر دخترانی که به علت بیماری روانی و افسردگی روحی نزد آنان می‌آیند، دانش‌آموزان دختر استند که از رفتن به مکتب محروم شده‌اند.
نیکی دار، پزشک، گفت: «دخترم صنف ۱۱ مکتب است و دوسال می‌شود که درخانه بی‌کار نشسته است، این بی‌کاری بالایش زیاد تاثیر منفی کرده‌است. او می‌خواهد آموزش ببیند، بورس برود و برای مردم و جامعه خودش خدمت کند.»
عبدالباسط مسلم دوست، آمر معارف ولسوالی دوشی، گفت: «آموزگاران زن روزانه نزد ما مراجعه می‌کنند و ما آن‌ها را پیشنهاد می‌دهیم تا در مکاتب نسوان جا به جا شوند تا مشکلات عمده که است مرفوع گردد، باز هم ما در این رابطه کدام مشکلی نداریم، اما منتظر هدایت رهبری امارت اسلامی استیم.»
بربنیاد معلومات مسوولان محلی، چهار لیسه دختران در ولسوالی دوشی بغلان وجود دارد که بیش از یک‌سال به این سو، هیچ دختر بالاتر از صنف ششم برای آموزش به آن‌جا نرفته‌اند.