شهر هرات این روزها بیشتر از هر زمانی گواه حضور پُررنگ کودکان خیابانیست؛ کودکانی که بیخبر از آیندۀشان به کارهای گونهگون و شاقه سرگرماند.
در داخل شهر چشمم به کودکی میخورد که در حال تکدیگریست. از او دربارۀ زندگیاش میپرسم، میگوید چهار ماه پیش با خانوادهاش از ولسوالی شیندند به مرکز شهر هرات آواره شده است و در وضعیت دشوار بهسر میبرد. او میگوید که پدرش معتاد است و خود برای یافتن لقمهنانی به خانوادهاش، ناگزیر شده دست به تکدیگری بزند.
این تنها کودکی نیست که همهروزه در جادههای هرات سرگرم تکدیگریست، کودکان دیگری هم هستند که سرگرم دستفروشی، پاککردن شیشههای وسایط نقلیه، جمعآوری مواد سوخت و گشتوگذار در پارکها بهدنبال سرنوشت ناروشنشاناند.
با این حال، فعالان حقوق کودک میگویند که فقر، بیکاری و مهاجرتهای داخلی، از عاملهای افزایش کودکان خیابانی در هرات اند. محسن کریمی، از فعالان حقوق کودک در هرات، با ابراز نگرانی از افزایش کودکان کار با رویکارآمدن امارت اسلامی افغانستان میگوید که مسئولان محلی هرات باید برای کمک به این کودکان و فراهمسازی زمینۀ آموزش به آنان، برنامههایی را رویدست گیرند.
عبدالستار ظریفی، آمر ریاست کار و امور اجتماعی هرات میگوید که در دو سال پسین، بیش از ۱۰ هزار کودک کار و خیابانی در این ولایت ثبت شده که ۶۰ درصد آنان را کودکان بیجاشدۀ داخلی تشکیل میدهند. به گفتۀ ظریفی، آنان درهمکاری با ادارۀ محلی این ولایت در نظر دارند که بخشی از این کودکان خیابانی را جمعآوری و شامل برنامههای آموزشی کنند.
مسئولان ریاست کار و امور اجتماعی هرات همچنان میافزایند که هماکنون ۲۰۰۰ تن از این کودکان در برنامههای فن و حرفه با پشتیبانی نهادهای بینالمللی آموزش میبینند و تلاش میشود که از افزایش کودکان کار در سطح شهر هرات جلوگیری شود.